0
Geen producten in uw winkelmandje
0
 

Cevat Shopova

17 mei 2009

*Cevat is meervoudig gehandicapt, dit verslag is daarom geschreven door zijn “pleeg” moeder.

17 mei was het zover, Cevat mocht in het vliegtuig.

Al dagen liep hij met zijn armen wijd en wees met zijn vinger omhoog, dit om te vragen of hij al ging vliegen in een vliegtuig.

Cevat kan niet praten maar maakt met gebaren en klanken duidelijk wat hij bedoelt. `s morgens regende het erg hard, de kans dat het niet kon doorgaan was groot. Maar om 13.00 uur belde piloot Jerrie om te vertellen dat het toch doorging.

Samen met Pap, mama, (pleeg) zusje Charity, grote zus Aimée en zwager Paul gingen wij naar Den-Helder. Onze vrienden stonden daar op ons te wachten, zij kwamen ons uitzwaaien.

Bij vliegveld de Kooy aangekomen lande er net een hele grote helikopter, dit maakte een enorm kabaal. Cevat vond het spannend en deed zijn handen voor zijn oren, maar bleef aandachtig kijken.

Cevat kreeg zoals Jerrie het noemde een pretpakket, meteen ging het t`shirt aan, de pet wilde Cevat niet op dus hingen wij die aan zijn rolstoel.

Jerrie duwde het vliegtuig naar buiten en keek alles na, Cevat keek aandachtig om zich heen. En toen mocht hij in het vliegtuig, papa tilde hem erin.

Hij mocht samen met mama en zwager Paul vliegen. De koptelefoon ging op zijn oren, maar toen er doorheen werd gesproken schrok Cevat enorm. Hij wilde zijn koptelefoon niet meer op.

Toen wij de lucht ingingen vond Cevat het erg spannend, hij ging dicht tegen mij aanzitten. Eenmaal in de lucht maakte Cevat geluidjes en gilletjes van plezier. Hij keek aandachtig uit het raam.

En toen was het alweer tijd om te landen. Beneden stonden papa, Aimée en onze vrienden op ons te wachten. Cevat werd er uitgetild en er stond een big smile op zijn gezicht. Het was een fantastisch ervaring waar Cevat nog dagen van heeft nagenoten. Oma kwam de volgende dag op visite en Cevat maakte haar met gebaren meteen duidelijk dat hij in het vliegtuig had gezeten.

Het was een onvergetelijke ervaring, enorm bedankt dat onze “pleeg” zoon dit heeft mogen meemaken.

Vriendelijke groeten,

Nico en Wil Hoek, Cevat en Charity