0
Geen producten in uw winkelmandje
0
 

Seppe/Woensdracht 3

24 oktober 2008

 

Aan de stichting hoogvliegers.

Verslag Jan van Bale (gevlogen 24-10-08)

Papa en ik waren om acht uur uitgenodigd op het vliegveld Seppe (vlakbij Roosendaal) in het restaurant de Cockpit. Dat restaurant bleek pas om tien uur open te gaan. Bale natuurlijk ;) ! Daarom gingen we maar in de auto zitten. We zaten net goed en wel of we zien een wit volkswagen busje aarzelend langsrijden om dan te stoppen. We stappen uit en van beide kanten valt het: volgens mij moeten wij met elkaar de lucht in . De piloot bleek Hans Bunt te heten. Hij leidde ons nog even rond in de ‘verkeerstoren’. (Seppe is een ongecontroleerd vliegveld maar in het gebouw zit iemand die het allemaal regelt. Bijv. of er genoeg zicht is om te landen, of als je de weersomstandigheden wilt weten, geeft hij je die) Daarna gingen we naar de hangaar waar een mooie Cessna 177 stond te pronken. De zon begon net op te komen toen we het vliegtuig naar buiten sleepten. We voerden de nodige checks uit in en rond het vliegtuig om daarna met een minuut of 5 ‘airborne’ te zijn. Direct nadat het vliegtuig op hoogte was gekomen mocht ik hem vliegen tot aan de landing toe! We vlogen eerst over de haringvliet in de richting van Sint-Philipsland. We zagen ons huis al in de verte tussen Sint-Philipsland, Oudvossemeer en Sint-annaland liggen. Nadat we over het huis van een vriendje en ons oude huis waren gevlogen keerden we weer terug naar Seppe. In drie kwartier waren we weer een ervaring rijker.

 

 

 

Rond tien uur liepen we de kantine in. Daar zaten de andere hoogvliegers en hun familie al te wachten. Na ook even gewacht te hebben waren we compleet. 4 piloten en 7 hoogvliegers. Eigenlijk zou ik samen met Berry en Mike naar Woensdrecht vliegen. Vandaar dat ik eerst alleen mocht vliegen. Dan zouden Berry en Mike naar Woensdrecht en weer terug vliegen. Maar een verslaggever en een fotograaf wilden ook graag meevliegen. Aangezien de rest allemaal vriendjes en familie waren die liever bij elkaar bleven vloog ik met de pers mee. Met het geluk dat ik dan veel meer zelf zou vliegen. De piloot van dit vliegtuig was Sebastiaan Wooning. Dat bleek de directeur te zijn van Wooning Aviation in Lelystad. Ook de andere twee vliegtuigjes waren van Wooning. Piloot Bunt was de enige met een eigen vliegtuig. Op Woensdrecht werden we ontvangen door de commandant van de vliegbasis, meneer Vosters, die ons een plekje toewees. We kregen een bezoekerspas en mochten plaats nemen in een defensiebus.  Het eerste onderdeel op het programma was het brandweeropleidingscentrum, waar we eerst een autobrand kregen te zien. Daarna moesten we door een kruipkooi heen kruipen. Een stukje verder lag in de gang een pop. Die moesten we gaan redden. Aan het plafond kwam opeens een vlam aanrollen. Laag blijven hoor waarschuwde de brandweerman. Toen we later uit het gebouw kwamen zagen we nog net daverend een F16 opstijgen. Leuk, maar niet voor je oren.
We liepen weer terug en mochten in een crashtender gaan zitten. Een crashtender is een grote brandweerauto voor op het vliegveld met water een foam (schuim) aan boord. Het leuke was dat ze een nagemaakte helikopter in brand staken. Die mochten wij, als hoogvliegers, met de grote spuit blussen!
Het volgende onderdeel was bij de trainingstoestellen van de luchtmacht kijken. Daar werd de Pilatus P-C7 turbotrainer aan ons getoond. Grappig is dat ze de cockpit al een beetje hebben aangepast aan de F16. Na alles bekeken te hebben werden we met de bus weer naar de vliegtuigjes gebracht. We mochten niet opstijgen door de mist. Sebastiaan zette de radio weer uit. Anders trekt de accu leeg; zei hij. Na vijf minuten kwam er een auto aanrijden met een meneer die zei dat we mochten opstijgen. We maakten gelijk contact met de verkeerstoren van Woensdrecht. We kregen geen toestemming om op te stijgen, omdat er op Seppe te weinig zicht was. Na een poos gewacht te hebben werden we maar met de defensiebus naar Seppe toegebracht. Daar hadden we nog een gezellige maaltijd met elkaar. En toen kwam er toch een eind aan deze geweldige dag.

De stichting hoogvliegers vind ik een hele goede stichting. De hoogvliegersdag waar ik bij was, was fantastisch geregeld. Ik hoop dat nog vele kinderen deze prachtige ervaring mogen beleven.
Sebastiaan en Hans, ook bedankt voor deze geweldig mooie dag!

Hartelijke groetjes van Jan.


Verslag ouders Jan van Bale:

Aan het verslag van onze Jan hebben wij eigenlijk niets  toe te voegen.  
Het is onbeschrijflijk, wat wij voelen na deze geweldige ervaring!
We zullen proberen in het kort onze gevoelens hierover te verwoorden.

Jan zijn grootste droom is om ooit zelf piloot te worden, vele uren zit hij achter de vliegsimulator te oefenen.
We lazen op de website van stichting Hoogvliegers, dat er een mogelijk bestaat om zelf mee te mogen vliegen.
Zonder medeweten van  Jan hebben we contact gezocht, en kwam piloot Hans Bunt in beeld.
Heel enthousiast en gedreven heeft hij een fantastische dag georganiseerd, waar we nooit aan hadden durven denken!
Ook school was na de uitleg van ons direct bereid, om Jan een extra dag vrij te geven.
Iedereen in zijn omgeving wist er van, van opa en oma, ooms en tantes tot taxichauffeur, en we genoten allemaal al bij voorbaat van het idee om hem zo te kunnen verrassen.
’s Ochtends vroeg heeft vader Hans pas verteld, dat hij in plaats van naar school met hem mee mocht naar vliegveld Seppe.
Zeer groot was de vreugde van Jan, hij heeft zich nog nooit zo snel aangekleed en ontbeten….
De hele dag hebben we hem zien stralen, we konden hem voor enkele uren heel makkelijk loslaten, dankzij het enorme vertrouwen wat Hans Bunt hem en ons inboezemde.
Hans heeft na het vliegtuig zelf de lucht in gebracht te hebben, volledig de knuppel over gegeven aan Jan, die zelf mocht bepalen waar hij allemaal naar toe wilde vliegen.
Na de landing sloten ze zich aan bij de andere groep Hoogvliegers, om vervolgens met 4 vliegtuigjes naar Woensdrecht te vliegen.
Jan had totaal geen moeite om alleen met piloot Sebastiaan en de pers te vliegen.
Ook Sebastiaan heeft hem volop de ruimte gegeven om zelf te kunnen vliegen.
Jan kan nog steeds schateren om zijn navigeren…., bij de derde wolk gaan we rechtsaf…, enz.
Hij heeft deze dag intens beleefd, en draagt elke dag met trots zijn t shirt of pet.

Vrienden zijn als een lantaarn langs een donkere levensweg….
Ze maken de weg niet korter, maar wel lichter!!

Zeer hartelijk dank aan de stichting Hoogvliegers, aan piloten Hans Bunt en Sebastiaan Wooning!!!
We hopen dat vele mensen dezelfde warmte mogen voelen, die wij deze dag hebben ervaren!

Hans en Theresia van Bale.