Tijmen van der Schoot
11 augustus 200911 augustus 2009 was voor Tijmen van der Schoot een enorm bijzondere dag. Niet alleen was hij voor één dag piloot maar dankzij de fantastische inzet van Sergeant Joost de Raaf mocht hij samen met piloot Ton Knoops naar Volkel vliegen (daar is speciale toestemming voor nodig omdat Volkel een militaire vliegbasis is, geregeld door Joost) om daar naar zijn grote passie te kijken: F16's en nog beter de Trauma helicopter (lifeliner3)!!
De medewerking van de Koninklijke Luchtmacht is wederom ronduit formidabel te noemen, waarvoor dank!!
Een zeer bijzonder avontuur en Stichting Hoogvliegers is erg blij met Joost die zich al eerder op een bijzondere manier heeft ingezet voor ons goede doel.
Zowel de familie van der Schoot, als piloot Ton Knoops én Joost de Raaf doen verslag en we ontvingen heel veel leuke foto's.
Veel lees plezier!!
Verslag familie van der Schoot:
Hoogvliegersdag Tijmen van der Schoot 11 augustus 2009-08-16
Op een druilerige dag, achter de computer vond ik een linkje naar de site van de stichting Hoogvliegers…
Ik begon te lezen en te lezen en steeds dacht ik wauw dit zou wat voor mijn zoontje Tijmen zijn. Tijmen is 9 jaar en heeft een klinische diagnose Smith Magenis Syndroom. Dit is een chromosoomafwijking op chromosoom 17p 11.2.
Een van de bijzondere dingen bij deze aandoening is dat ze geobsedeerd kunnen zijn voor bepaalde dingen. Bij Tijmen uit deze obsessie zich voor alles wat VLIEGT.
Vanaf zijn peutertijd is hij razend op vliegtuigen, helikopters, luchtballonnen, F16’s en ook vogels.
Dus de activiteiten van de stichting Hoogvliegers; een rondvlucht in een vliegtuig is een super ervaring voor Tijmen.
Het duurde dan ook niet lang voor ik alle gegevens had ingevuld en probeerde te verzenden. Maar daar ging het mis. Ik kreeg een herinnering dat ik nog niet geactiveerd had, waarop ik de melding deed dat ik elke keer een foutmelding kreeg bij het zenden. Wat bleek ik had teveel tekst bij de omschrijving staan. Er werd gevraagd of ik de gegevens even kon mailen en binnen no time was de inschrijving een feit.
Een week later was de open dag op vliegbasis Volkel, uiteraard zijn wij daar met Tijmen naar toe gegaan. Dit is immers een paradijs voor hem. Na een uurtje of anderhalf genieten van de vliegshow kwamen we een erg leuk standje tegen. Stichting Hoogvliegers!!! (klikbare link)
Dit is wel heel erg leuk zei ik tegen Tijmen mama heeft je nog geen week geleden opgegeven en nu zien we de mensen achter de stichting zomaar in levende lijven. Tien dagen eerder had ik nog nooit van Hoogvliegers gehoord en nu zitten we er middenin.
Natuurlijk een paar leuke hebbedingetjes gekocht voor de kinderen waaronder een sleutelhanger met logo en een polsbandje in hoogvliegersblauw en een praatje gemaakt met de vrijwilligers. Wat een leuke ervaring.
Die avond nog eens op de site van Hoogvliegers zitten lezen, ervaringsverhalen enzovoort.
Een verhaal sprak me bijzonder aan, Joost de Raaf van vliegbasis Volkel < schreef een verslag > van zijn ervaring die hij opdeed bij het organiseren en uitvoeren van een hoogvliegersdag.
Zijn enthousiasme heeft me zo ontroerd, mij als ouder van een kind met een beperking zo een goed gevoel gegeven dat ik meende deze man te bedanken nog voor we zelf een hoogvliegerservaring hadden. Zijn enthousiasme, zijn plezier wat hij in zijn verslag deelde deed mij zo bijzonder goed dat ik hem gegoogled heb om hem op de een of andere manier een berichtje te sturen waarin ik mijn bewondering uit heb gesproken over zijn enthousiasme.
Even later ontving ik van hem een reactie terug, kei leuk en hij wenste ons ook een hele fijne hoogvliegersbelevenis toe. Ik mailde hem terug dat ik hem op de hoogte zou houden wanneer het voor Tijmen zou gaan gebeuren.
Vrij snel daarna ontving ik van dhr Ton Knoops een email dat hij met Tijmen wou gaan vliegen……….
Dit was een totale verassing. Zo snel al??? Dat was wel heel bijzonder.
Zelf ga je er van uit dat het best een tijd gaat duren, hebt het er ook niet dagelijks over met de kinderen want dat snappen ze niet als er nog geen dag voor gepland staat. Maar toen er eenmaal contact met Ton Knoops was werd ook Tijmen ingelicht dat er iemand met hem in een Cessna een rondvlucht wou gaan maken.
Met Ton werd een datum geprikt, 11 augustus met uitwijk mogelijkheid naar 13 augustus (als het weer spelbreker zou zijn).
Toen het eerste mailcontact met Ton er was heb ik ook een berichtje gestuurd naar Joost de Raaf, dat het al snel zou gaan gebeuren. Wat wij niet wisten was dat Joost al contact had gelegd met de stichting en met Ton knoops en dat ze al het een en ander aan het regelen waren samen.
Na een heleboel op en neer gemail moesten er toch concrete dingen geregeld worden waaronder namen van de vliegertjes en van de toeschouwers enz. eigenlijk hadden ze alles geheim willen houden maar dat bleek praktisch niet uitvoerbaar dus werd mama gemaild dat er een hele grote verassing voor Tijmen zou zijn.
Hij zou namelijk met Ton Knoops met de Cessna van Eindhoven Airport naar Vliegbasis Volkel gaan vliegen. EN DAN DAAR MOGEN LANDEN!!!
Als jullie weten hoe groot fan hij is van vliegbasis Volkel dan is dat natuurlijk de slagroom op de taart. Op de vliegbasis in Volkel staat namelijk de trauma helikopter (lifeliner 3) en die moeten wij elke dag even gaan bekijken met hem. Dus elke dag even langs de poort van de vliegbasis rijden zodat hij hem even heeft gezien.
Maar ook de F16 is een van de grote favorieten van Tijmen. Om zijn spraak te trainen en klanken te leren gebruikten we regelmatig F 16 om hem de letter F goed uit te laten spreken.
Joost de Raaf had een hele rondleiding voor Tijmen weten te regelen.
Op 11 augustus telefoon van Ton Knoops. Het weer is ronduit slecht. Donkere wolken erg laaghangende bewolking geen super vliegweer. Wat gaan we doen?
We besloten om toch naar Eindhoven te rijden. Het is maar een klein stukje rijden vanuit hier dus mocht het weer nog veranderen ( wat we op dat moment bijna niet durfde te denken) dan zou de vlucht a la minute door kunnen gaan. Zou het weer slecht blijven dan had Tijmen in ieder geval de vliegtuigen al kunnen bekijken en dat vind hij ook al heel erg leuk.
Dus om kwart over 11 in de auto en op naar Eindhoven airport. We hadden het snel gevonden en de auto aan de kant van de weg voor de poort geparkeerd. Bij de poort stond een militair daar ging ik maar even vragen waar we moesten zijn en of Ton eventueel ergens op ons stond te wachten. De militair wist van niets dus zei dat we gerust konden wachten op de plek waar we stonden. Het werd steeds donkerder en na een paar minuten begon het stevig te regenen.
Op het moment dat de regen met bakken naar beneden kwam arriveerde Ton. Hij stapte vlug even bij ons in de auto en gaf uitleg over het pasje wat ik moest gaan halen. Rennend door de regen vlug een pasje opgehaald en daarna achter Ton aan een hele rit over het terrein van Einhoven airport naar de Frits Philips hangar en het clubhuis van de EAC.
Daar aangekomen begonnen de hartjes van de kinderen sneller te kloppen. Bijna vergeten te vermelden dat er nog een plekje meer in het vliegtuig vrij was en dat Beerten het broertje van Tijmen ook mee kon vliegen.
Er was een prachtig uitzicht over de startbaan en er stegen verschillende vliegtuigen op waar de kinderen van genoten.
Ton ging informeren naar het weer en op het eerste moment zag het er nog weinig hoopvol uit.
Maar dat mocht onze voorpret niet drukken dus gingen we met Ton het vliegtuig bekijken waarmee ze uiteindelijk toch het luchtruim zouden kiezen.
In de hangar stonden een paar hele mooie vliegtuigen en een daar van was de PH BSX.
Ton deed alvast een rondje om het toestel zodat hij alles wat gecontroleerd moest worden vast controleerde. En Tijmen en Beerten keken ondertussen hun ogen uit.
Alle vragen werden afgevuurd op Ton. Het vliegtuig werd vast naar buiten getrokken zodat we als het weer het toe zou laten konden vertrekken.
Even later weer binnen ging Ton nog maar eens contact opnemen met Meteo om te informeren naar het weer. Het zag er naar uit dat het toch zou gaan opklaren. Willen wij wachten?
Ja natuurlijk willen we wachten. Ondertussen had ik Mario aan de telefoon en in Volkel stond het te regenen dat het goot. Oh jee. Als wij dat ook nog krijgen dan gaat het misschien toch weer niet door. Een kwartier later ja hoor. Met bakken viel de regen uit de lucht, en wat bleek de deuren van de Cessna stonden open dus Ton liep door de stromende regen naar het toestel om de deuren dicht te doen. Maar het was wederom een bui en toen die voorbij was leek het wat beter te worden.
We besloten om te gaan vliegen.
Allemaal instappen. Tijmen had het even moeilijk. Sinds een paar weken beseft hij dingen die hij spannend vind. Dit was weer een nieuwe ervaring voor hem. Hij wou niet direkt instappen maar met een beetje hulp van mama en Ton zat hij prachtig op zijn stoelverhoger in het vliegtuig. Omdat Tijmen graag overal aan zit hebben we besloten om Tijmen achterin het vliegtuig te laten zitten
en Beerten voorin.
Iedereen moest een koptelefoon op zodat we elkaar konden horen praten tijdens de vlucht. Voor Tijmen die nog geen petje op zijn hoofd wil was het heel bijzonder dat hij tijdens de hele vlucht zijn koptelefoon heeft opgehouden en er niet een keer aan heeft gezeten.
Toen was eindelijk het moment daar. We mochten naar de startbaan toe. Nog even twee vliegtuigen voorrang geven die moesten landen en dan was de startbaan voor ons.
Het vliegtuig ging vertrekken, steeds sneller en sneller ging hij rijden en Ja hoor we kwamen los van de grond. Tijmen greep mijn arm vast, hij vond het best wel spannend allemaal maar hij zat wel te genieten. Hij keek vollop naar buiten en had het over vliegen en landen enzovoort.
We zijn rechtstreeks naar Volkel gevlogen en in een kleine 20 minuten waren we daar. De landing werd ingezet en eenmaal op de grond stond er direct een geel busje van de luchtverkeersleiding klaar om ons naar het platform te loodsen.
Tijdens de landing hadden we al gezien dat Papa en Marit en Joost de Raaf op ons stonden te wachten. Eenmaal bij het platform aangekomen kwamen papa en Marit en Joost naar ons toe en mochten we uit het vliegtuig. Meteen moesten we onze oren dicht gaan houden want er zouden twee F16 langs ons komen rijden. Tijmen genoot hiervan met volle teugen. Dit was zo gaaf.
Toen de F16 uit het zicht waren was de volgende verassing al tot Tijmen doorgedrongen, we liepen in de richting van de LIFELINER 3!!!
Daar kwam de bemanning al aan, de piloot de trauma arts en een verpleegkundige(denk ik).
Na een korte uitleg van waar we moesten blijven als er een alarm melding kwam mocht Tijmen in de helikopter plaatsnemen. Wat een feest. Mama was natuurlijk druk aan het foto’s maken en dat blijft op een militaire basis niet ongemerkt direct stond er een auto met bewakers bij ons en kwam vragen om een foto ontheffing. Joost had die natuurlijk keurig netjes voor ons geregeld en zodoende was er niets aan de hand en mocht ik op de afgesproken plaatsen mooie foto’s maken.
Een unieke belevenis, het koppie zijn lach en zijn enthousiaste kreten zullen we nooit meer vergeten. Daarna was er weer een verassing, we mochten met Joost naar de hangaar waar de F16 worden onderhouden en gerepareerd.
Hier wederom heel dichtbij de F16, en de onderdelen ervan. Wat is zo’n motor groot! Joost heeft heel veel uitleg gegeven en Tijmen en Beerten keken hun ogen uit. Veel gezien en beleefd bleef er nog heel even tijd over voor een blikje fris voor de kids en een kopje koffie voor de papa en mama. Daarna moesten we terug naar het vliegtuig voor de terugvlucht naar Eindhoven. Nog even een paar foto's
Tijmen heeft zoveel indrukken te verwerken gehad en hij heeft genoten met volle teugen. Hij was echter helemaal op, en we besloten dat hij met Papa en Marit naar huis zou gaan met de auto. (dat is maar 2 minuten rijden). Mama en Beerten vlogen terug met Ton naar Eindhoven want onze auto stond dus nog daar. We kregen toestemming om even met een bochtje naar links van de startbaan af te buigen zodat we ons huis vanuit de lucht konden bekijken.
Jammer genoeg zat mama aan de rechtse kant van het vliegtuig dus was het een beetje lastig om foto’s te maken. Maar het is toch wel een beetje gelukt, al is het geen close up. Ons huis staat er op. Een kleine vijf minuten later zei Ton tegen Beerten dat hij wel even de piloot mocht zijn en hij kreeg het stuur in handen.
Dit vond hij wel heel erg stoer, tot hij in de gaten kreeg dat Ton zijn handen niet meer aan het stuur had… Ik zou het toch wel fijn vinden als je je handen ook aan het stuur houd zei hij tegen Ton. Haha.
Na een kwartiertje zagen we de landingsbaan van Eindhoven al weer. En werd de landing ingezet. Er was een vrij sterke Cross wind (wind van de zijkant) maar wij vonden het een zeer comfortabele landing hoor Ton, evenals de hele vlucht die ontzettend prettig verliep en voor ons een onvergetelijke herinnering heeft bezorgd.
Tijmen heeft het er nog elke dag over. Hij praat niet veel maar vraagt om de foto’s te kijken en blijft telkens zeggen als hij de lifeliner ziet, TIJMEN INNEZETEN… Daar heb ik IK in gezeten.
Ton, Joost en iedereen van de stichting Hoogvliegers KEI bedankt voor deze onvergetelijke dag. En wij hopen dat er nog heel veel kindjes van deze bijzondere ervaring mogen genieten.
Reaktie Joost de Raaf
11 Augustus 2009, Tijmen Vliegbasis Volkel.
Dat niet alles groot en veel hoeft te zijn is vandaag maar weer eens bewezen.
Na het grandioze succes van 12 November vorig jaar, waar ik het kado van die school nog steeds op mijn werkplek heb hangen, was vandaag weer een speciale dag.
Niet 2 complete klassen maar 1 hoogvliegertje zou vandaag Volkel gaan bezoeken.
Echter, het unieke van dit bezoek was dat hij, zijn broertje en Moeder samen met Vlieger Ton mochten landen op Volkel.
Iets wat in de regel niet is toegestaan, een burgervliegtuig op militair vliegveld laten landen, bleek vandaag mogelijk.
Een en ander kwam tot stand na een korte mailwisseling. Opzet van deze dag was dat tot vlak voor de landing ons hoogvliegertje en zijn broer niet zouden weten dat ze gingen landen op Volkel. (iets wat goed geslaagd was!)
Volkel is speciaal voor hem omdat het praktisch in zijn achtertuin ligt, elke vliegbeweging wordt dus wel gezien en ook gehoord.
Groot is ook zijn interesse in de Traumaheli die ook op Volkel staat gestationeerd.
Plan was dan ook eigenlijk heel simpel, ons hoogvliegertje en tevens een van Volkel’s grootste fans zou een klein kijkje mogen nemen in mijn Hangaar en bij de trauma heli.
De dag begon voor mij zoals de alle dagen de afgelopen weken, echter deze middag was (gelukkig) anders. Tegen 13 uur, verwelkomde ik alvast de Vader en Oppas bij de hoofdpoort van Volkel. Na enig formaliteit reden ze achter mij aan richting het gebouw waar de bemanning van de Traumaheli wacht op de dingen die komen gaan. Niet geheel toevallig was daar ook net het platform waar de PH-BSX later geparkeerd zou worden. De bemanning van de Trauma heli was gelijk bereid om onze hoogvlieger en zijn broer een kijkje te laten nemen in de Heli.
Alleen 1 ding ontbrak nog, dat was de hoogvlieger zelf! Het weer speelde niet echt mee met het spelletje en zodoende was het vertrek vanaf Eindhoven iets later dan gepland. Maar eenmaal airborne duurde het niet lang voordat de PH-BSX was te horen op de frequentie van Volkel, ze kwamen eraan!
Vlak voor hun waren er net een aantal F-16’s geland en hun vliegtuig mocht ook een stukje binnendoor taxieën dus de eerste actie hadden ze al te pakken! Eenmaal op het platform was het na een korte kennismaking en welkomst toch weer zaak om de vingers in de oren te houden. 2 F-16’s waren net geland en kwamen pal voor ons langs voorbij rijden. Veel actie en lawaai dus! De trauma heli was inmiddels ook al gespot en dat was ook waar we naar toe gingen. De bemanning heeft met zeer groot enthousiasme uitleg gegeven over hun Helicopter en ze mochten zelfs plaatsnemen in de cockpit.
Volgende halte was mijn eigen hangaar, daar waar de F-16’s in groot onderhoud staan. Op zo een dag als vandaag heeft het geen zin om van alles uit te leggen over het vliegtuig. Gewoon laten genieten en als iemand vragen heeft zo goed mogelijk beantwoorden. In de hangaar hebben we o.a de motor en het Kanon van dichtbij bekeken en ze mochten een kijkje nemen in de cockpit.
Al met al, in de tijd dat ze op Volkel waren heeft ons hoogvliegertje maar zeker ook zijn broer, ouders en oppas unieke indrukken gekregen van het bedrijf wat luchtmacht heet. En niet te vergeten Ton, Volkel is gaaf maar zonder hem was het nooit tot een landing gekomen op het Volkelse. Vond het erg leuk om met hem samen dit te kunnen doen.
Terwijl we lekker aan de Cola en Koffie zaten had ik met de Toren gebeld en gemeld dat tegen 15.30 de PH-BSX weer ging vertrekken. Onze hoogvlieger zou niet mee terugvliegen en ging met de auto weer naar huis, maar niet voordat we het vliegtuig hadden uitgezwaaid. Mooi was te zien hoe vlak na take off er een linker bocht werd ingezet, ik denk dat ze nog even stiekem over hun huis zijn gevlogen.
Net zoals 12 November vorig jaar was dit niet mogelijk geweest zonder medewerking van een aantal super collega’s. De ontheffing voor het landen op Volkel, LVB, de fotovergunning en ook de toegang tot de basis was perfect te noemen. Maar ook mijn directe collega’s in de hangaar, ik kan ook dankzij hun dit soort dingen doen.
En natuurlijk niet te vergeten de bemanning van de Trauma heli..
Hoewel het een dag is voor de Hoogvlieger is het ook een dag voor de ouders/verzorgers, broer en Oppas. Het zal een lange dag geweest zijn voor allen met mega veel indrukken, maar een dag zonder zorgen en plezier zal goud waard zijn. Met dat in mijn achterhoofd en ook gewoon alle lachende gezichten zeg ik dat deze middag geweldig geslaagd is voor iedereen. En daar doen we het voor!
Het was voor mij een geweldige eer om jullie te mogen ontvangen!
Joost
Apeldoorn, The Netherlands
Reaktie piloot Ton Knoops
Vliegen met Tijmen,, broertje Beerten en mama Yolanda.
Enkele weken geleden werd ik op het spoor gezet van een aangevraagde HV vlucht voor Tijmen, 8 jaar oud. Tijmen woont ‘om de hoek’ van de militaire vliegbasis Volkel en is verzot op alles wat vliegt. Behalve een aanvraag voor een vlucht was er voor Tijmen ook een bezoekje aan een hangar op Volkel geregeld door (militaire) Hoogvlieger vrijwilliger Joost. Nou wat is dan logischer dan die twee zaken te combineren en te proberen om voor één keer te mogen landen op Volkel. Nou, ik moet zeggen dat was heel snel geregeld via Joost (en uit naam van de Stichting Hoogvliegers natuurlijk). Voor 11 augustus (met als uitwijkdatum de 13e) had ik dus al snel een landingsontheffing op zak. Tijmen en broertje Beerten hebben we met zijn allen onkundig gelaten zodat het een grote verrassing ging worden: plotseling op Volkel landen en dan F16’s kijken en aanraken in de hangar.
Om 12 uur (op 11 augustus dus) hadden we afgesproken, het was heel slecht weer, maar voor de middag werd beter verwacht. Om half twee kwam er nog een geweldige bui over, maar dat was dan ook de laatste, zodat we rond kwart voor twee de motor konden starten.
Pas vlak voordat we bij Volkel aankwamen hebben we de jongens verteld dat we er gingen landen tussen de F16’s door Ze vonden dat natuurlijk schitterend (en ik stiekem ook natuurlijk). Papa zat natuurlijk ook in het complot en stond samen met Joost en Marit op het gastenplatform te wachten op ons (achter het Follow Me busje aan).
De traumaheli was ‘thuis’, dus daar werden we eerst over verteld door de vlieger en arts. Daarna de hangar in met Joost., waar hij het een en ander vertelde over de F16’s die daar voor groot onderhoud binnen stonden. Heel interessant en mooi om eens te zien.
Na een drankje zijn we weer naar de BSX gebracht waar we rond 1545u zijn gestart en direct naar Eindhoven terug zijn gevlogen.
Ik vond het een geweldige ervaring en heel leuk om met jullie te vliegen jongens (En Yolanda ook natuurlijk).
Ton.