Evelyne Bruns
19 september 2009Hoogvlieger Evelyne,
Zaterdag 19 september.
Vandaag gaat het dan toch echt gebeuren. Vandaag gaan we, in dit geval Evelyne, broer Thomas en vader John, vliegen.
Eerlijk gezegd hadden we tot voor kort nog nooit gehoord van de stichting Hoogvliegers. Het was dat Colin ons op straat aansprak en vroeg of Evelyne het niet eens leuk zou vinden om te gaan vliegen, anders had ik nu dit verslag niet geschreven. Mijn eerste reactie was eerlijk gezegd ook een beetje terughoudend, wat wil je ook zomaar iemand die je aanspreekt en het dan ook nog heeft over vliegen met een meervoudigbeperkt meisje. Maar uiteindelijk had ik toch zo iets van geweldig. Door haar beperkingen kan Evelyne al veel minder als een ander kind, en een extraatje, zeker vliegen, is natuurlijk geweldig.
Helaas kon het hele feest 5 september niet doorgaan vanwege het weer. Maar nu 19 september is het weer super.
Vol goede moed, bewapend met diverse fototoestellen, gingen we vanochtend op pad richting Eelde, waar we ontzettend warm onthaald werden. Alleen zo’n onthaal doet je al goed, geen stempels, geen vooroordelen, gewoon kinderen. We gaan iets doen voor kinderen en met kinderen!!
Evelyne moet wel even wennen aan alle aandacht en heeft even tijd nodig, ze vindt het allemaal maar zo zo en laat het allemaal over haar heen komen, ook broer Thomas en zusje Laura vinden het allemaal best spannend.
Vanaf het dakterras van de vliegclub bekijken we de vliegtuigen, zo van een klein afstandje lijkt het al minder eng, de interesse is al gauw gewekt.
Dan komt Robert zich voorstellen, Robert zal “onze” piloot zijn. Al gauw wordt er druk gepraat over bestemmingen en routes. Wij wonen zelf in Assen en gelukkig is het mogelijk om een rondje boven Assen te maken, wat is er mooier dan boven je eigen huis te vliegen???
Dan gaan we naar het vliegtuig, en opeens is er een glinstering in de ogen van Evelyne. Ze heeft opeens door dat het wel heel bijzonder is wat ze vandaag gaat doen.. Terwijl Evelyne even aan de vleugels voelt of alles wel echt is, legt Robert aan Thomas uit waar alle knopjes voor dienen.
Dan is het zover. Evelyne gaat uit de rolstoel in het vliegtuig. Ze zit als een koningin om zich heen te kijken en vindt de knopjes bere interessant. Nu papa en Thomas nog even achterin en daar gaan ze de lucht in. In de lucht mag ze zelf ook nog even vliegen. Of ze echt beseft heeft dat ze inderdaad gevlogen heeft weten we niet, maar haar glimlach toen ze weer op de grond waren zei genoeg.. Wat een ervaring!!
En dan denk je dit was het.. maar dan is er nog een verassing. We mogen met zijn allen naar de verkeerstoren. Dat is wel heel bijzonder, want daar kom je niet zo gauw. Vanuit de toren hebben we een geweldig uitzicht over de baan en de omgeving, ook wordt ons nog even uitgelegd hoe ze te werk gaan.
En dan denk je nu gaan we naar huis… maar… dan is er nog een supergrote brandweerauto waar we dan ook nog in kunnen. Evelyne straalt, van piloot, via verkeersleider naar brandweervrouw.. drie dromen komen op 1 dag uit.
Tjerk, Robert, Colin en alle andere vrijwilligers we kunnen jullie niet vaak genoeg bedanken voor deze dag. Hopelijk krijgen we er in de toekomst nog vele “hoogvliegers” bij. Een super initiatief.
.jpg)
.jpg)
Zaterdag 19 september.
Vandaag gaat het dan toch echt gebeuren. Vandaag gaan we, in dit geval Evelyne, broer Thomas en vader John, vliegen.
Eerlijk gezegd hadden we tot voor kort nog nooit gehoord van de stichting Hoogvliegers. Het was dat Colin ons op straat aansprak en vroeg of Evelyne het niet eens leuk zou vinden om te gaan vliegen, anders had ik nu dit verslag niet geschreven. Mijn eerste reactie was eerlijk gezegd ook een beetje terughoudend, wat wil je ook zomaar iemand die je aanspreekt en het dan ook nog heeft over vliegen met een meervoudigbeperkt meisje. Maar uiteindelijk had ik toch zo iets van geweldig. Door haar beperkingen kan Evelyne al veel minder als een ander kind, en een extraatje, zeker vliegen, is natuurlijk geweldig.
Helaas kon het hele feest 5 september niet doorgaan vanwege het weer. Maar nu 19 september is het weer super.
Vol goede moed, bewapend met diverse fototoestellen, gingen we vanochtend op pad richting Eelde, waar we ontzettend warm onthaald werden. Alleen zo’n onthaal doet je al goed, geen stempels, geen vooroordelen, gewoon kinderen. We gaan iets doen voor kinderen en met kinderen!!
Evelyne moet wel even wennen aan alle aandacht en heeft even tijd nodig, ze vindt het allemaal maar zo zo en laat het allemaal over haar heen komen, ook broer Thomas en zusje Laura vinden het allemaal best spannend.
Vanaf het dakterras van de vliegclub bekijken we de vliegtuigen, zo van een klein afstandje lijkt het al minder eng, de interesse is al gauw gewekt.
Dan komt Robert zich voorstellen, Robert zal “onze” piloot zijn. Al gauw wordt er druk gepraat over bestemmingen en routes. Wij wonen zelf in Assen en gelukkig is het mogelijk om een rondje boven Assen te maken, wat is er mooier dan boven je eigen huis te vliegen???
Dan gaan we naar het vliegtuig, en opeens is er een glinstering in de ogen van Evelyne. Ze heeft opeens door dat het wel heel bijzonder is wat ze vandaag gaat doen.. Terwijl Evelyne even aan de vleugels voelt of alles wel echt is, legt Robert aan Thomas uit waar alle knopjes voor dienen.
Dan is het zover. Evelyne gaat uit de rolstoel in het vliegtuig. Ze zit als een koningin om zich heen te kijken en vindt de knopjes bere interessant. Nu papa en Thomas nog even achterin en daar gaan ze de lucht in. In de lucht mag ze zelf ook nog even vliegen. Of ze echt beseft heeft dat ze inderdaad gevlogen heeft weten we niet, maar haar glimlach toen ze weer op de grond waren zei genoeg.. Wat een ervaring!!
En dan denk je dit was het.. maar dan is er nog een verassing. We mogen met zijn allen naar de verkeerstoren. Dat is wel heel bijzonder, want daar kom je niet zo gauw. Vanuit de toren hebben we een geweldig uitzicht over de baan en de omgeving, ook wordt ons nog even uitgelegd hoe ze te werk gaan.
En dan denk je nu gaan we naar huis… maar… dan is er nog een supergrote brandweerauto waar we dan ook nog in kunnen. Evelyne straalt, van piloot, via verkeersleider naar brandweervrouw.. drie dromen komen op 1 dag uit.
Tjerk, Robert, Colin en alle andere vrijwilligers we kunnen jullie niet vaak genoeg bedanken voor deze dag. Hopelijk krijgen we er in de toekomst nog vele “hoogvliegers” bij. Een super initiatief.