Mark Verhoef
23 december 2009De onvergetelijke HOOGVLIEGERDAG.
Een dag voor mijn verjaardag werd mijn moeder gebeld door Benjamin Sindram. Mark verhoef mocht met Stichting Hoogvliegers een dag mee vliegen. We waren helemaal verrast. Dit was wel heel bijzonder want we hadden net allemaal vervelende uitslagen gehad uit het Sophia. Van het bericht dat ik mocht gaan vliegen, daar werd ik helemaal vrolijk van. Het leek wel een heel bijzonder verjaardags cadeau.
We hadden 2 datums geprikt. 20-12-2009 en 22-12-2009. Helaas voor het vliegen was het geen goed weer. Het sneeuwde. Dinsdag avond 22-12-2009 kregen we van Benjamin te horen dat het waarschijnlijk woensdag wel door kon gaan. Dit vond ik wel heel spannend.
Om 13.00 uur zouden we bij Rotterdam Airport zijn. Benjamin kwam gelijk met ons aanrijden. Hij ging daar kijken of het verantwoord was om te gaan vliegen. Er was net een nieuw vlieg weerbericht uit. Daar was het nog niet zeker van dat we de lucht in konden. Maar er was nog een verrassing, we gingen naar de brandweer toe. Rene Stoppelenburg stond op ons te wachten. Hij was speciaal voor ons op zijn vrije dag naar de Brandweer toe gekomen.
We moesten eerst door de douane. Daar werden we bijna allemaal gefouilleerd. We kregen een rondleiding door de brandweer kazerne. Dit was super gaaf.
Er kwam nog heel wat moois we gingen met ons allen in een hele grote brandweerwagen. We reden heel hard de startbaan over. Er lag heel veel sneeuw wat ze allemaal opgeveegd hadden. Hier kon je wel 10 iglo s van maken. Bij het oefenvliegtuig mochten we met dak schoon spuiten met het kanon wat boven op de auto zat.
Spannende rit in de brandweerwagen… met 130 km/uur over de landingsbaan
En dan ……… blussen maar !!
Als klap op de vuurpijl gingen we nog naar de verkeerstoren toe. Hier mochten we ook rond kijken. We kregen alles uitgelegd . Dit was heel mooi. Ik kreeg ook nog een strookje waarop stond dat mijn vliegtuig ging vliegen. In de verkeerstoren kreeg benjamin te horen dat we wel konden vliegen.
Uitzicht vanuit de verkeerstoren.
Rene bracht ons weer terug naar vliegclub Rotterdam. Daar kreeg ik nog een hele mooie tas met allemaal verrassingen er in. De handdoek van de brandweer die droogt super lekker af.
Na het vliegtuig helemaal ijs en sneeuw vrij gemaakt te hebben. Gingen we allemaal het vliegtuig in. We moesten het vliegtuig duwen omdat hij vast zat in de sneeuw. We waren er klaar voor . We konden de lucht in.
We gingen eerst alles checken en konden nadat wij ons gemeld hadden bij de verkeerstoren (deze konden ons al want daar waren we namelijk wezen kijken) de lucht in. Hoog boven in de lucht volgden wij de A15 richting Gorinchem. Hier zijn wij twee rondjes boven ons huis gevlogen zodat mijn vader goed foto’s kon maken. Op de terugweg zijn we ook nog even over mijn school in Dordrecht, en we zagen de ark van Noach. Alles was heel klein en heel mooi sneeuwwit. Toen we gingen landen zagen we allemaal witte lichtjes op de landingsbaan.
Vliegtuig vrij graven en sneeuw-vrij maken.
Nog even alles controleren…. En dan vertrekken maar.
Hup de lucht in !
Hier vliegen we boven ons huis.
Alles onder controle !
Klaverblad bij Rotterdam
Mooie lichtjes op de landingsbaan
Veilig geland (v.l.n.r. Boordwerktuigkundige Roy. Co-piloot Mark, en piloot Benjamin)
Toen we binnen kwamen in de vliegclub kreeg ik een vliegbrevet.
Tegen 18.00 gingen we super trots en blij verrast terug naar de auto. In de auto vertelde ik aan mijn ouders dat door zo’n mooie dag vergeet ik alle vervelde dingen van het ziek zijn. Wat ben ik blij dat ik dit heb mogen meemaken
Het was een super gave, mooie, geweldige en onvergetelijke dag.
Groetjes,
Mark
Ps. Benjamin, René en alle ander mensen die meegewerkt hebben aan deze dag heeeeel erg bedankt.
Een dag voor mijn verjaardag werd mijn moeder gebeld door Benjamin Sindram. Mark verhoef mocht met Stichting Hoogvliegers een dag mee vliegen. We waren helemaal verrast. Dit was wel heel bijzonder want we hadden net allemaal vervelende uitslagen gehad uit het Sophia. Van het bericht dat ik mocht gaan vliegen, daar werd ik helemaal vrolijk van. Het leek wel een heel bijzonder verjaardags cadeau.
We hadden 2 datums geprikt. 20-12-2009 en 22-12-2009. Helaas voor het vliegen was het geen goed weer. Het sneeuwde. Dinsdag avond 22-12-2009 kregen we van Benjamin te horen dat het waarschijnlijk woensdag wel door kon gaan. Dit vond ik wel heel spannend.
Om 13.00 uur zouden we bij Rotterdam Airport zijn. Benjamin kwam gelijk met ons aanrijden. Hij ging daar kijken of het verantwoord was om te gaan vliegen. Er was net een nieuw vlieg weerbericht uit. Daar was het nog niet zeker van dat we de lucht in konden. Maar er was nog een verrassing, we gingen naar de brandweer toe. Rene Stoppelenburg stond op ons te wachten. Hij was speciaal voor ons op zijn vrije dag naar de Brandweer toe gekomen.
We moesten eerst door de douane. Daar werden we bijna allemaal gefouilleerd. We kregen een rondleiding door de brandweer kazerne. Dit was super gaaf.
Er kwam nog heel wat moois we gingen met ons allen in een hele grote brandweerwagen. We reden heel hard de startbaan over. Er lag heel veel sneeuw wat ze allemaal opgeveegd hadden. Hier kon je wel 10 iglo s van maken. Bij het oefenvliegtuig mochten we met dak schoon spuiten met het kanon wat boven op de auto zat.
Spannende rit in de brandweerwagen… met 130 km/uur over de landingsbaan
En dan ……… blussen maar !!
Als klap op de vuurpijl gingen we nog naar de verkeerstoren toe. Hier mochten we ook rond kijken. We kregen alles uitgelegd . Dit was heel mooi. Ik kreeg ook nog een strookje waarop stond dat mijn vliegtuig ging vliegen. In de verkeerstoren kreeg benjamin te horen dat we wel konden vliegen.
Uitzicht vanuit de verkeerstoren.
Rene bracht ons weer terug naar vliegclub Rotterdam. Daar kreeg ik nog een hele mooie tas met allemaal verrassingen er in. De handdoek van de brandweer die droogt super lekker af.
Na het vliegtuig helemaal ijs en sneeuw vrij gemaakt te hebben. Gingen we allemaal het vliegtuig in. We moesten het vliegtuig duwen omdat hij vast zat in de sneeuw. We waren er klaar voor . We konden de lucht in.
We gingen eerst alles checken en konden nadat wij ons gemeld hadden bij de verkeerstoren (deze konden ons al want daar waren we namelijk wezen kijken) de lucht in. Hoog boven in de lucht volgden wij de A15 richting Gorinchem. Hier zijn wij twee rondjes boven ons huis gevlogen zodat mijn vader goed foto’s kon maken. Op de terugweg zijn we ook nog even over mijn school in Dordrecht, en we zagen de ark van Noach. Alles was heel klein en heel mooi sneeuwwit. Toen we gingen landen zagen we allemaal witte lichtjes op de landingsbaan.
Vliegtuig vrij graven en sneeuw-vrij maken.
Nog even alles controleren…. En dan vertrekken maar.
Hup de lucht in !
Hier vliegen we boven ons huis.
Alles onder controle !
Klaverblad bij Rotterdam
Mooie lichtjes op de landingsbaan
Veilig geland (v.l.n.r. Boordwerktuigkundige Roy. Co-piloot Mark, en piloot Benjamin)
Toen we binnen kwamen in de vliegclub kreeg ik een vliegbrevet.
Tegen 18.00 gingen we super trots en blij verrast terug naar de auto. In de auto vertelde ik aan mijn ouders dat door zo’n mooie dag vergeet ik alle vervelde dingen van het ziek zijn. Wat ben ik blij dat ik dit heb mogen meemaken
Het was een super gave, mooie, geweldige en onvergetelijke dag.
Groetjes,
Mark
Ps. Benjamin, René en alle ander mensen die meegewerkt hebben aan deze dag heeeeel erg bedankt.