Jan de Weerd
23 april 2010Hallo hoogvliegers!
Wat leuk dat ik me op deze manier al vast aan jullie mag voorstellen. Ik heet Jan de Weerd en ik vind het elke keer weer even leuk om jullie de kans te geven ook eens kennis te maken met de mooiste hobby die er is: VLIEGEN!
Sommige vliegers (of piloten) vliegen beroepsmatig, anderen doen het alleen maar voor hun plezier, maar iedere piloot is ooit begonnen met vliegen omdat zij of hij gefascineerd was door de mogelijkheid om boven de aarde te zweven. Dat vrije gevoel wil ik graag eens met jullie delen.
Nadat ik in 1969 mijn brevet heb gehaald, heb ik tal van vluchten in en buiten Nederland, ja zelfs in de Verenigde Staten gemaakt. Die vluchten in Europa maakte ik met toestellen van de VliegClub Rotterdam (VCR) en naderhand ook van de Eindhovense vliegclub. Hoewel er tal van vliegers zijn die met zo’n klein eenmotorig vliegtuig over de Atlantische oceaan zijn gevlogen, heb ik een dergelijk avontuur nooit beleefd; als ik een vliegvakantie in Amerika maakte liet ik me het eerste stuk brengen door de KLM!
Het initiatief van de Stichting hoogvliegers juich ik van harte toe. Nog voordat deze stichting bestond heb ik voor de Stichting Opkikker eens een vluchtje gemaakt, wat daarna aanleiding was voor de VliegClub Rotterdam om daar een groot Rotterdams evenement van te maken. Toen het Hoogvlieger initiatief ontstond was het dus niet meer dan logisch dat de activiteit van de VCR daarin overging.
Van alle ervaringen die ik inmiddels met het maken van hoovliegervluchten heb gehad is die eerste keer dat ik vanaf Eindhoven een vlucht zou gaan maken wel een heel bijzondere. Vlak voordat de vlucht zou plaatsvinden was er namelijk een televisie uitzending geweest waarin iemand in het geheim (of “under cover“) een militair vliegveld op was gekomen. Aangezien de Eindhovense vliegclub van het militaire deel van het vliegveld gebruik maakt, moest de jongen die met mij mee zou gaan vliegen (en de familie die met hem mee kwam) aangemeld worden bij de veiligheidsdienst van de vliegbasis. Helaas waren voor de betreffende zondag de veiligheidsregeltjes behoorlijk aangescherpt en hoe ik het ook probeerde: ik kreeg het niet voor elkaar om mijn gasten voor die zondagmiddag de basis binnen te krijgen. En dat terwijl het weer die dag schitterend was.
Die teleurstelling wil je niemand aandoen, laat staan een knul die zich natuurlijk enorm om de vlucht had verheugd. Dus heb ik de gasten naar het vliegveld Budel laten rijden, ben zelf naar Budel gevlogen en vandaar hebben we toch nog een geweldig mooie tocht gemaakt. Iedereen blij en dat geeft mij de voldoening om hier nog zo lang als ik kan mee door te gaan.
Jan de Weerd
Wat leuk dat ik me op deze manier al vast aan jullie mag voorstellen. Ik heet Jan de Weerd en ik vind het elke keer weer even leuk om jullie de kans te geven ook eens kennis te maken met de mooiste hobby die er is: VLIEGEN!
Sommige vliegers (of piloten) vliegen beroepsmatig, anderen doen het alleen maar voor hun plezier, maar iedere piloot is ooit begonnen met vliegen omdat zij of hij gefascineerd was door de mogelijkheid om boven de aarde te zweven. Dat vrije gevoel wil ik graag eens met jullie delen.
Nadat ik in 1969 mijn brevet heb gehaald, heb ik tal van vluchten in en buiten Nederland, ja zelfs in de Verenigde Staten gemaakt. Die vluchten in Europa maakte ik met toestellen van de VliegClub Rotterdam (VCR) en naderhand ook van de Eindhovense vliegclub. Hoewel er tal van vliegers zijn die met zo’n klein eenmotorig vliegtuig over de Atlantische oceaan zijn gevlogen, heb ik een dergelijk avontuur nooit beleefd; als ik een vliegvakantie in Amerika maakte liet ik me het eerste stuk brengen door de KLM!
Het initiatief van de Stichting hoogvliegers juich ik van harte toe. Nog voordat deze stichting bestond heb ik voor de Stichting Opkikker eens een vluchtje gemaakt, wat daarna aanleiding was voor de VliegClub Rotterdam om daar een groot Rotterdams evenement van te maken. Toen het Hoogvlieger initiatief ontstond was het dus niet meer dan logisch dat de activiteit van de VCR daarin overging.
Van alle ervaringen die ik inmiddels met het maken van hoovliegervluchten heb gehad is die eerste keer dat ik vanaf Eindhoven een vlucht zou gaan maken wel een heel bijzondere. Vlak voordat de vlucht zou plaatsvinden was er namelijk een televisie uitzending geweest waarin iemand in het geheim (of “under cover“) een militair vliegveld op was gekomen. Aangezien de Eindhovense vliegclub van het militaire deel van het vliegveld gebruik maakt, moest de jongen die met mij mee zou gaan vliegen (en de familie die met hem mee kwam) aangemeld worden bij de veiligheidsdienst van de vliegbasis. Helaas waren voor de betreffende zondag de veiligheidsregeltjes behoorlijk aangescherpt en hoe ik het ook probeerde: ik kreeg het niet voor elkaar om mijn gasten voor die zondagmiddag de basis binnen te krijgen. En dat terwijl het weer die dag schitterend was.
Die teleurstelling wil je niemand aandoen, laat staan een knul die zich natuurlijk enorm om de vlucht had verheugd. Dus heb ik de gasten naar het vliegveld Budel laten rijden, ben zelf naar Budel gevlogen en vandaar hebben we toch nog een geweldig mooie tocht gemaakt. Iedereen blij en dat geeft mij de voldoening om hier nog zo lang als ik kan mee door te gaan.
Jan de Weerd