Kevin Kaars

Het begon met een doodgewone controle bij een neuroloog in het Gemini Ziekenhuis te Den Helder

Nadat we bij de arts klaar waren gingen wij dankzij Kevin nog even een kopje koffie drinken in het restaurant

Daar zat een keurig geklede heer en dame aan een tafel naast ons

Diezelfde heer gaf mij opeens een kaartje in de hand en zei; kijkt u maar op deze website www.stichtinghoogvliegers.nl en geef uw kind op

Zo gezegt, zo gedaan

Eenmaal thuis meteen op internet Kevin opgegeven.

Binnen 14 dagen kregen we al bericht, een email van een piloot.

Hij zou ons bellen voor een afspraak.

Dit is ook gebeurd en op 15 nov was de grote dag.....!

Kevin voorbereiden hierop is best moeilijk, plaatjes van vliegtuigen laten zien en hem verteld dat hij samen met zijn broer en mamma mag vliegen!

We waren dus reuze benieuwd hoe het allemaal zou gaan!

We gingen met z'n allen [het hele gezin] en zijn ondersteunende begeleidster Jessica naar vliegveld de Kooy

Dat is op zich al een ervaring, want wie mag er nou zomaar op een legerbasis zijn?

We kwamen in een Cessna club gebouw terecht en maakten kennis met de piloot Alex van Osch

Hij legde ons alles goed en duidelijk uit, het was enorm interessant

Kevin ondertussen drukker, kwijlend, fladderrend, enthousiaster naar buiten kijkend.

De helicopters landend en opstijgend vlak voor hem,en ondertussen dus langzaam maar zeker steeds meer beseffend wat hem te wachten stond wat wij niet hadden verwacht

Toen mochten we de Hangaar binnen waar [naar ik meen] 4 Cessna s stonden, 1 daarvan moest naar buiten worden gerold Justin mocht daarbij helpen,nadat het vliegtuig eerst grondig werd gecontroleerd.







We konden echter nog niet gelijk de lucht in,want het weer zat niet mee

Er kwamen stevige buien fronten aan.

Dat mocht de pret niet drukken want Kevin mocht van Alex, om de tijd te doden, in een cockpit van een stilstaande vliegtuigje zitten.



Hij duwde zijn broer eruit hij wilde er alleen in zitten de manserik!!!



Het gaf nog een moment een domper toen er werd gezegt dat het beter afgelast zou kunnen worden.

Maar de piloot was niet voor een gat te vangen al kijkend naar het teleurgestelde gezicht van Kevin, hij keek op de buienradar en zei dat er nog  een ''gaatje'' te zien was tussen twee buien in.

Zo gebeurde het dat we toch nog de "lucht" in konden

Kevin hield ondertussen de piloot stevig in 't visier. Deze man moet ik in de gaten houden want met hem ga ik vliegen,dat had hij gerust wel in de gaten.

Kevin zat erin alsof het zijn dagelijkse bezigheid was.Het was voor Justin de eerste x dat hij vloog voor mij niet maar met een Cessna voor ons beiden toch ook een hele ervaring.



Maar wat me nog het meeste heeft gedaan was het feit dat Kevin zo enorm relaxed was, geconsentreerd naar buiten keek en blij, dat ik haast kan zeggen dat ik een moment een jongen heb gezien zonder zijn handicap!!!!!



Er ging een moment van emotie door me heen wat ik niet kan omschrijven!!!

DUS BEDANKT STICHTING HOOGVLIEGERS! BEDANKT ALEX! voor dit enorm prachtige kado! Dat jullie ons hebben gegeven!!!

Doordat we achterin [omdat kevin iets te hard aan het stuur trok] misselijk werden,werd het rondje iets korter wat jammer was.Maar dat weegt niet op tegen dat ene prachtige enorme mooie  moment!

Ik, maar zeer zeker wij allemaal,zullen deze dag dan ook in ieder geval nooit meer vergeten!!

Gehuld in zijn gekregen shirt en pet, lag Kevin nog na te dromen in zijn bed.
 
BEDANKT! JULLIE ZIJN ALLEMAAL KANJERS!!!!! 
 
Alle kaarsjes en Jessica, geschreven door Wilma [zijn moeder]