Dylan werd Hoogvlieger vanaf vliegveld Midden Zeeland

Na zo’n anderhalf jaar wachten zou het er dan toch van komen, een vlucht met een echt vliegtuig van Stichting Hoogvliegers boven ons eigen mooie Zeeland. Door middel van goed mailcontact tussen Angelique (de moeder van Dylan) en Paul (de Piloot) konden wij ons goed voorbereiden op deze spannende dag. Afgesproken werd dat Remco (de vader van Dylan) als passagier/fotograaf mee zou gaan tijdens de vlucht, ook mede doordat Romy (zus van Dylan) niet mee wilde/durfde in het vliegtuig. Nadat de vlucht nog een tweetal keer uitgesteld werd omdat het weer niet helemaal mee zat, konden we op 26 februari 2023 om 09:45 uur dan toch vertrekken vanuit Terneuzen naar vliegveld Midden Zeeland. Met een kleine gezonde spanning keek Dylan heel erg uit naar zijn vlucht, waarvoor hij vooraf ook al wat had geoefend met een vlieg-simulatie op zijn telefoon. Na een half uur rijden kwamen we aan op het vliegveld en moesten we even zoeken waar het restaurant waar we hadden afgesproken met Paul, precies was. Gezien we wat aan de vroege kant waren, konden we nog mooi wat vliegtuigen zien opstijgen en landen, voordat Paul zelf zou aankomen op het vliegveld (we konden zijn vlucht vanuit Lelystad mooi volgen op de FlightAware app op de telefoon).

Rond 11:00 uur was het dan zover, Paul landde met de PH-TDI op het vliegveld Midden-Zeeland. Toch wel vol spanning zaten we te wachten wie de piloot zou zijn (we hadden immers alleen nog maar via mail contact met hem gehad). Na kennis te hebben gemaakt kregen Dylan en Remco eerst uitleg over de vlucht. En gezien Dylan ook een gedeelte van de vlucht zelf het vliegtuig zou mogen besturen, werd er nog duidelijk uitgelegd wat er wel en niet mocht tijdens het vliegen. Tevens werd de te vliegen route samen uitgestippeld, vooraleer Dylan en Remco samen met Paul naar het vliegtuig gingen. Dylan had inmiddels ook een mooie pet en T-shirt gekregen.

Aangekomen bij het vliegtuig, deden Paul en Dylan eerst buiten het vliegtuig en later in de cockpit diverse controles om zeker te weten dat we veilig konden opstijgen. Dylan nam al deze informatie tot zich alsof hij dit al jaren deed en zat met een brede glimlach naast Paul in de cockpit. Paul vroeg aan de luchtverkeersleiding of hij de motor mocht starten waarna we gingen taxiën naar de startbaan. Het vele lawaai wat normaliter te horen is na het starten van de motor, werd volledig gedempt door de koptelefoons die we ophadden. Dit was voor Dylan zeer fijn gezien hij normaliter veel last heeft van lawaai. Via deze koptelefoons konden we ook gedurende de gehele vlucht met elkaar communiceren. Het opstijgen ging zeer vlot en voor we het wisten zaten we in de lucht. Beide keken we onze ogen uit. Door het fantastische weer (zicht van zo’n 35 km) konden we alles super goed zien en herkenden we veel plekken. Nadat we voldoende hoogte hadden mocht Dylan de besturing van het vliegtuig overnemen en ook hierbij leek het of hij dit de normaalste zaak van de wereld vond. Erg rustig vloog hij over Walcheren en Zeeuws Vlaanderen, heel netjes (bijna als volleerd piloot) maakte hij zijn bochtjes. We vlogen over, de voor ons, welbekende plekken zoals camping de Vogel, ons eigen huis, de zorgboerderij, camping Groede en Neeltje Jans. Na een vlucht van zo’n 40 minuten (en zo’n 150 foto’s) vlogen we via de Zeelandbrug weer terug naar het vliegveld en nam Paul de besturing van het vliegtuig weer over om de landing in te zetten. Net als het opstijgen ging het landen vlekkeloos.

Na een kort bezoekje aan de verkeerstoren, gingen we terug naar het restaurant waar Angelique en Romy op ons zaten te wachten. Hier kreeg Dylan zijn vliegdiploma en gaf Paul aan dat hij hem echt een natuurtalent vindt, zeker gezien hij ruim een half uur zelf heeft gevlogen zonder enige ingreep. Dit maakte ons en natuurlijk Dylan erg trots.

Deze vlucht was voor zowel Dylan als Remco echt onvergetelijk. Wij zijn Paul en de Stichting Hoogvliegers daarom ontzettend dankbaar dat we dit hebben mogen ervaren. Geweldig om dit als vader en zoon samen mee te mogen maken. Nadat we samen met Paul nog wat nagepraat hadden over onder andere vluchtsimulators en parachutespringen, was het tijd om afscheid te nemen. Paul steeg weer op om terug te vliegen naar vliegveld Lelystad en niet lang daarna reden wij met een ervaring rijker weer terug
naar Terneuzen.